اشاره به بافتار تاریخی درفش ملی

برگرفته از رُخنامه

درفش ملی در برابر درفش عثمانی برکشیده شد و در دولت‌هایِ شیعیِ صفوی و افشار و زند و قاجار، جوانان ایرانی زیرِ این درفش که نشانِ تشیّع در برابر هلالِ خلفای عثمانی بود، شهید می‌شدند؛ و در زمان قاجار، چه مذاکرات و تشنج‌های چندماهه و گاه دوساله‌ای میان دولتینِ ایران و عثمانی بر سر "بیرق کشیدن" که در نگرفت.

 

این مذاکرات با میانجی‌گریِ روس و انگلیس و گاه فرانسه انجام می‌شد که مهم بودنش را نشان می‌داد، و عثمانی حاضر نمی‌شد پرچمی که نماد تشیّعِ جهان اسلام است در محۀ اسلامیِ استانبول که پایتخت خلافت اسلامی بود، بالا برود.

به راستی، دولتمردان ما با وجد سیاسی در برابر امپراتوریِ عثمانی، چه میزان غیرت از خود برایِ این نشان‌ها که بارِ مذهبی داشت، نشان می‌دادند.

سپس‌تر هنگامی که صلیب سرخ راه افتاد، این کشور شیعه حاضر نشد از پرچم دشمن تاریخی خود و نماد آل‌عثمان بهره ببرد و کوشش کرد نمادِ تشیّع را در برابر هلال سرخ ثبت کند، و این دستاورد بزرگ برای میهن به ارمغان آمد.

چنانکه می‌دانید دولت اسراییل همۀ کوشش خود را کرد تا نشانِ «ستارۀ سرخ داود» را ثبت کند، و با وجود لابی قدرتمند نتوانست. این خود، دستاورد دولتمردان دلسوز ایران را نشان می‌دهد که به عنوان یک پادشاهی شیعه، استقلال خود را در نشان و نماد در جهان اسلام حفظ کردند.

ولی جای تاسف است که، امروزه یک دولتِ دینی که داعیۀ رهبری و پدرخواندگیِ شیعیان جهان را داشته و دارد؛ حاضر شده است از هلالِ عثمانی که نشان و دنبالۀ خلافتِ آل‌مروان بود، استفاده کند.

آیا این ننگی برای تنها کشور شیعۀ جهان نیست؟

به صفحه تلگرام ما بپیوندید، تاربرگ تاریخ میانه:

http://t.me/midhistor